SWABENG FAREWELL
ni Megan Leung (SAMASKOM President, AY 2005-2006)
Biruin nyo nga naman, aalis na lang sya pati blog ng SAMASKOM pinatulan nya pa. Eksenadora talaga! Mass Comm nga.
Natatandaan ko nung first year pa lang ako…Nananahimik ako sa classroom (Oo, tahimik kasi ako dati) tapos bigla akong pinatawag sa CAS Office. Sabi ko, wala akong ginagawa ha! (Oo, mabait kasi ako dati) Akala ko kung anong gusto nila sa akin, gagawin lang pala akong editor ng CAS Ideas. Hindi ko alam kung bakit ako. Siguro nagandahan sila sa handwriting ko kaya naisipan nilang swak ako para sa posisyon.
Simula noon napako na ako sa mga pa-dyaryo dyaryo – “campus papers” ika nga nila. Doon ako namulat. Ang dami kong nalaman – mga bagay na dapat malaman at mga bagay na ‘di na dapat malaman pero inalam pa rin. Madalas noon naiisip ko tama nga si Jerry: Curiosity killed the cat.
Buti na lang hindi ako naging pusa.
Doon ko rin napagtanto na ‘yung “dream job” ko na maging dyarista (journalist) eh isang bangungot pala! Biruin mo, habol ka ng habol sa mga tao. Minsan nga nakarating pa ako ng Arayat para mabuo ‘yung isang storyang pinatay lang ng editor ko. Tinrangkaso ako sa sobrang tuwa.
Noong nagtagal, naisip kong mas ok pa palang mag-interview sa Arayat kaysa buong linggo kang nakaupo sa harap ng computer, katabi ng lay-out artist na allergic sa pabango mo.
Noong medyo tumagal pa, mas gusto ko nang umupo sa harap ng computer katabi ng lay-out artist na allergic sa pabango ko ng isang buwan kesa mag-edit ng mga storya ng mga kasama ko sa dyaryo. Dinudugo mga mata ko sa grammar nila!
Pero sa kabila ng lahat, hindi mapapantayan ng mga trangkaso’t luhang dugo ang mga bagay na natutunan ko, mga lugar na napuntahan (seminars) at mga taong nakilala (interviewees) – dagdag “connections” din ‘yon!
Gayun pa man hindi ko ninais na magtapos nang puro “by-line” lang ang maipagyayabang, kaya nangampanya akong maging presidente ng SAMASKOM. Aba, akalain mo nga naman, ang dami kong nabola!
Hindi malakas ang loob kong magsalita sa harap ng maraming tao. Pero dahil sa SAMASKOM, napilitan ako. Kailangan kong panindigan ang kakapalan ng mukha ko. Ok naman pala! Masaya palang ume-eksena.
Syempre marami ding nag-alboroto sa pamumuno ko pero “aww..shucks” naman ang feeling noong sumabog ang blog ko Friendster dahil full blast ang suporta ng mga ABMC. May mga bagay na hindi ko naman pinagmamalaki pero hindi ko rin dapat pagsisisihan. ‘Yan kasi ang natutunan ko sa Mass Comm – kahit No Regrets, dapat may naaabsorb ka rin sa mga kamuritan, este kamalian mo.
Masaya ako dahil sa unang pagkakataon simula ng tumungtong ako sa MC eh magkakakilala na lahat ng year levels. Konti na lang ang isnaban at wala ng catfights. Tama lang ‘yon…’di naman kasi kayo mga pusa eh.
Sana batak uli ‘yung incoming batch at alagan ng mga seniors ‘yung mga lower levels. Siga kasi ‘yang batch nina Isa Mangune, nang-aaway ng mga bata. Hehe. Lab lab tamu dapat.
Para naman sa mga padating at mga ‘di pa katandaan sa MassComm, alisin na ang hiya. Dapat all-out lagi. Try n’yo sa dyaryo (campus papers) kahit wala kayong balak magtrabaho sa TikTik ka-graduate nyo. Sayang ang experience – masaya naman ang tinatrangkaso. Sulit.
Oyta. Apin na ita ing swabeng farewell. Mingat la kekayu.
***Nga pala, Tagalog Mode muna ako kasi englisero’t englisera na kayong lahat eh…Gusto ko namang maiba (habang uso pa si Bob Ong)!
ni Megan Leung (SAMASKOM President, AY 2005-2006)
Biruin nyo nga naman, aalis na lang sya pati blog ng SAMASKOM pinatulan nya pa. Eksenadora talaga! Mass Comm nga.
Natatandaan ko nung first year pa lang ako…Nananahimik ako sa classroom (Oo, tahimik kasi ako dati) tapos bigla akong pinatawag sa CAS Office. Sabi ko, wala akong ginagawa ha! (Oo, mabait kasi ako dati) Akala ko kung anong gusto nila sa akin, gagawin lang pala akong editor ng CAS Ideas. Hindi ko alam kung bakit ako. Siguro nagandahan sila sa handwriting ko kaya naisipan nilang swak ako para sa posisyon.
Simula noon napako na ako sa mga pa-dyaryo dyaryo – “campus papers” ika nga nila. Doon ako namulat. Ang dami kong nalaman – mga bagay na dapat malaman at mga bagay na ‘di na dapat malaman pero inalam pa rin. Madalas noon naiisip ko tama nga si Jerry: Curiosity killed the cat.
Buti na lang hindi ako naging pusa.
Doon ko rin napagtanto na ‘yung “dream job” ko na maging dyarista (journalist) eh isang bangungot pala! Biruin mo, habol ka ng habol sa mga tao. Minsan nga nakarating pa ako ng Arayat para mabuo ‘yung isang storyang pinatay lang ng editor ko. Tinrangkaso ako sa sobrang tuwa.
Noong nagtagal, naisip kong mas ok pa palang mag-interview sa Arayat kaysa buong linggo kang nakaupo sa harap ng computer, katabi ng lay-out artist na allergic sa pabango mo.
Noong medyo tumagal pa, mas gusto ko nang umupo sa harap ng computer katabi ng lay-out artist na allergic sa pabango ko ng isang buwan kesa mag-edit ng mga storya ng mga kasama ko sa dyaryo. Dinudugo mga mata ko sa grammar nila!
Pero sa kabila ng lahat, hindi mapapantayan ng mga trangkaso’t luhang dugo ang mga bagay na natutunan ko, mga lugar na napuntahan (seminars) at mga taong nakilala (interviewees) – dagdag “connections” din ‘yon!
Gayun pa man hindi ko ninais na magtapos nang puro “by-line” lang ang maipagyayabang, kaya nangampanya akong maging presidente ng SAMASKOM. Aba, akalain mo nga naman, ang dami kong nabola!
Hindi malakas ang loob kong magsalita sa harap ng maraming tao. Pero dahil sa SAMASKOM, napilitan ako. Kailangan kong panindigan ang kakapalan ng mukha ko. Ok naman pala! Masaya palang ume-eksena.
Syempre marami ding nag-alboroto sa pamumuno ko pero “aww..shucks” naman ang feeling noong sumabog ang blog ko Friendster dahil full blast ang suporta ng mga ABMC. May mga bagay na hindi ko naman pinagmamalaki pero hindi ko rin dapat pagsisisihan. ‘Yan kasi ang natutunan ko sa Mass Comm – kahit No Regrets, dapat may naaabsorb ka rin sa mga kamuritan, este kamalian mo.
Masaya ako dahil sa unang pagkakataon simula ng tumungtong ako sa MC eh magkakakilala na lahat ng year levels. Konti na lang ang isnaban at wala ng catfights. Tama lang ‘yon…’di naman kasi kayo mga pusa eh.
Sana batak uli ‘yung incoming batch at alagan ng mga seniors ‘yung mga lower levels. Siga kasi ‘yang batch nina Isa Mangune, nang-aaway ng mga bata. Hehe. Lab lab tamu dapat.
Para naman sa mga padating at mga ‘di pa katandaan sa MassComm, alisin na ang hiya. Dapat all-out lagi. Try n’yo sa dyaryo (campus papers) kahit wala kayong balak magtrabaho sa TikTik ka-graduate nyo. Sayang ang experience – masaya naman ang tinatrangkaso. Sulit.
Oyta. Apin na ita ing swabeng farewell. Mingat la kekayu.
***Nga pala, Tagalog Mode muna ako kasi englisero’t englisera na kayong lahat eh…Gusto ko namang maiba (habang uso pa si Bob Ong)!
